O wczesnych objawach Alzheimera i reagowaniu na podejrzenie choroby

O wczesnych objawach Alzheimera i reagowaniu na podejrzenie choroby
Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera – nazwa ta weszła już do powszechnego użycia i wszyscy kojarzą ją z postępującą chorobą wieku podeszłego wiążącą się z zanikami pamięci.  Choroba ma charakter postępujący i degeneracja mająca otępienny charakter z czasem obejmuje coraz szersze obszary mózgu a co za tym idzie wywołuje coraz większe trudności w codziennym funkcjonowaniu – przychodzi splątanie, wahania nastroju, agresywne zachowania.   Tak naprawdę leczenie w przypadku choroby Alzheimera ma charakter objawowy i pomocą powinna zostać objęta nie tylko sama osoba chora, ale również rodzina, która najczęściej opiekuje się chorym.
choroba alzheimera

 Przeciwdziałania

Ponieważ nieznana jest terapia zatrzymująca całkowicie lub odwracająca postępowanie choroby szczególne znaczenie ma: określenie czynników sprzyjających profilaktyce oraz opracowanie skutecznych metod wczesnej diagnozy.
Co do czynników przeciwdziałających rozwojowi choroby wskazuje się (choć niejednoznacznie) w badaniach, że we wszystkich chorobach otępiennych duże znaczenie ma ćwiczenie funkcji poznawczych (np. gry pamięciowe, logiczne, krzyżówki  itp.), dbanie o ogólną kondycję fizyczną (ze szczególnym wskazaniem na dietę i aktywność fizyczną) oraz podtrzymywanie kontaktów społecznych (jest to czynnik ochronny wskazywany jako mający szczególne znaczenie w podtrzymywaniu sprawności poznawczej).

Pierwsze objawy

Co do metod wczesnej diagnozy istotny wydaje się fakt, że na ogół chorobę Alzheimera rozpoznaje się ok. 65 roku życia.  Wówczas chory spełnia kryteria diagnostyczne.  Jednakże pierwsze objawy choroby mogą dawać sygnały ostrzegawcze nawet 8 lat przed momentem postawienia diagnozy.  Jest to czas bardzo znaczący dla wprowadzenia działań ochronnych czy opóźniających rozwój choroby.   Co istotne pierwsze objawy bardzo często nie dają symptomów w zakresie deficytów pamięci, ale głównie poznawczych funkcji wykonawczych (planowanie, koncentracja i uwaga itp.) oraz problemy z nastrojem.

Diagnoza neuropsychologiczna

Wczesna diagnoza neuropsychologiczna pozwala na ocenę, na ile pewne zauważalne deficyty są prawidłowe czy mieszczą się w zakresie „normy” dla danego wieku pacjenta (a także czy nie są objawem np. depresji).   Badanie neuropsychologiczne jest „bezbolesne” i trwa ok. 1-1,5 godziny, często jest uzupełnieniem obrazowania metodą rezonansu magnetycznego w przypadku postaci klinicznej choroby Alzheimera, a w przypadku pierwszych objawów zwiastujących jest rzetelnym wskaźnikiem zmian w zakresie funkcji poznawczych.
Z pewnością wiele osób w różnym wieku zauważa u siebie pewne problemy z pamięcią – od drobnych jednorazowych sytuacji, często związanych z przeciążeniem i stresem do symptomów, które zaczynają zauważać inni i są przyczyną coraz większej troski.

Problemy z pamięcią u osób zdrowych

Przede wszystkim charakterystyczne dla normalnego procesu starzenia się problemy z pamięcią mają swój początek na ogół po 60 roku życia.   Wcześniejsze oznaki zaburzeń pamięci powinny skłonić  do weryfikacji stanu funkcji poznawczych przez specjalistę.  Dodatkowo niczym niepokojącym nie są na ogół problemy z pamięcią mające charakter sporadyczny i przejściowy oraz kiedy ostatecznie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie zapomnianą informację (po dłuższym namyśle).  Charakterystyczne jest, że w przypadku zwykłych związanych z wiekiem zaburzeń pamięci pisanie na karteczkach jest pomocne, natomiast w przypadku procesów chorobowych robienie notatek nie wpływa na poprawę codziennego funkcjonowania (zaburzenia pamięci świeżej uniemożliwiają efektywne korzystanie z notatek). Pamiętajmy, że w przypadku dłużej utrzymujących się problemów z pamięcią lepiej „dmuchać na zimne” i weryfikować swoje wątpliwości u specjalisty.  Najlepiej udać się w tym celu w pierwszej kolejności do lekarza neurologa, który ewentualnie zleci dodatkowe badania.